Blog

Κάθε χρόνο γράφω για τις μητέρες και πάντοτε γράφω για εκείνες που εκτός από μητέρες είναι πιο πολύ μαμάδες. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι την διαφορά. Φέτος για τη γιορτή της μητέρας, εγώ θα το πάω αντίστροφα. Θέλω να τιμήσω τις κόρες.

"Πριν λίγες μέρες ενώ ήμουν στην πισίνα είδα μια νεαρή μαμά και την μικρή της κόρη να μπαίνουν στο χώρο της πισίνας ντυμένες με πολύ ωραία μαγιό. Η μαμά, με τις τέλειες χαλαρές μπούκλες δεμένες σε μια προσεκτικά «ατημελητη» ουρά, πέρασε τα πρώτα λεπτά μιλώντας δυνατά στο κινητό της με μια φίλη, ενώ η κόρη της στεκόταν όρθια περιμένοντας...

Και όταν με ρώτησαν, μέχρι που φτάνουν τα όρια μου..

Δύσκολος άνθρωπος μωρέ.. Απόμακρη, μπορεί και σνομπ. Ανάποδη, στριμμένη, χαμένη στα "δικά της.. Δεν δίνει σημασία σε κανέναν πια, χάνεται σε έναν κόσμο που δεν τον μοιράζεται με κανέναν..

Αγάπες, λουλούδια, σοκολάτες, ρομαντικά δείπνα και άλλα τόσα που πλάθει η φαντασία του καθένα για να εκδηλώσει την αγάπη του αυτή τη μέρα.

Πες μου άλλη μια φορά πως είμαι δυνατή σε παρακαλώ, για να σου εξηγήσω τι θα πει ζωή.

Δεν θέλω να λες η μάνα μου «θυσιάστηκε» για μένα, γιατί δεν το έκανα ποτέ. Κάθε στιγμή που ήμουν μαζί σου δεν έκλεβε τίποτε από την ανεξαρτησία μου, ήταν επιλογή μου.

Σου εύχομαι έναν άνθρωπο που θα σε κάνει να γελάς δίχως να είσαι ήδη στεναχωρημένος. Που θα σου φέρει ένα δώρο, δίχως να γιορτάζεις.

Την αξία της καλοσύνης δεν την έμαθα από ανθρώπους δοτικούς και καλόψυχους... .Την έμαθα από ανθρώπους τσιγκούνηδες, λίγους, κακούς...

Ξεκινάς με ένα τσουβάλι γεμάτο ανθρώπους. Άνθρωποι που αποκαλείς γνωστούς, φίλους, συμφοιτητές, συνάδελφους, κολλητούς, γείτονες, συμμαθητές. Πόσο γεμάτη ζωή με τόσους ανθρώπους, σκέφτεσαι και χαμογελάς αθώα.

Μικρός ο κύκλος της ζωής μας, με άγνωστο το τέλος. Όποτε όμως και αν γράψει, πάντα νωρίς θα είναι για όσα δεν έχουμε κάνει. Να βάζουμε σε όλα ψυχή και ένταση και να τα κάνουμε με πάθος. Όχι απλά για να γίνουν. Εκεί είναι η ουσία, το νόημα! Εκεί κρύβεται η ευχαρίστηση και η ολοκλήρωση!

Αγαπώ...