Χάπια & ψυχολογικά 

¨Ολο και πιο συχνά ακούμε για κάποιο φίλο, γνωστό ή συγγενή ότι πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα ή από κάποιο αυτοάνοσο. Πολλοί ακολουθούν αγωγή ενώ κάποιοί αλλοί νοσηλεύονται. Πριν μερικά χρόνια αρχίσα να ακούω για όλα αυτά, και λόγω της δουλειάς μου που είχε να κάνει ανέκαθεν με γυναίκες , μου έλεγαν ότι πάσχουν από κατάθλιψη ή ότι παίρνουν ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά και μου φαινόταν εξωπραγματικό. Για ποιο λόγο έλεγα μια τέτοια ομορφή , νέα γυναίκα, με οικονομική επιφάνεια και παιδιά να ακολουθεί αντικαταθλιπτική αγωγή? Τι μπορεί να την οδήγησε στην κατάθλιψή αναρωτιόμουν . Κατόπιν το ακουγά από ολοένα και περισσότερες. Μία φίλη διαγνώστηκε με αυτοάνοσο, ενας συγγενής κλείστηκε στο ψυχιατρείο λόγω σχιζοφρένειας, μια γειτόνισσα με διπολική διαταραχή, ασταμάτητα τα περιστατικά. Μού χτύπησαν και μένα την πόρτα οι κρίσεις πανικού. Δεν ήξερα ότι αυτό που μου συνέβαινε είχε επιστημονική ονομασία. Επισκέφθηκα ψυχολόγο γιατί μου είχαν συμβεί πολλά΄ εκείνη την περίοδο. Είχα μια πολύ ωραία εμπειρία ,με βοήθησε να κατανοήσω και να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι μου πρότεινε και μένα μια αγωγή για τις κρίσεις πανικού, την οποία όμως δεν ακολούθησα ποτέ.

Σε μια γενικεύση θα έλεγα ότι όλοι έχουμε τα θέματα μας όσο μεγαλώνουμε. ¨Αλλοι είναι αγχώδης, άλλοι τελειομανής, άλλοι ΄έχουν φοβίες, άλλοι έχουν θέμα με την εμφάνιση τους, άλλοι με το φαγητό, άλλοι με το αλκοόλ και ούτω κάθε εξής.

Τα ψυχολογικά προβλήματα είναι ένας γενικός όρος που συχνά κρύβει πολλά και πολύ διαφορετικά θέματα ψυχοπαθολογίας από ένα άγχος το οποίο εμφανίζεται χωρίς προφανείς αιτίες μέχρι ψυχωτικές εκδηλώσεις όπως το να ακούει κανείς φωνές. Νομίζω πώς όλα είναι βιώματα και παιχνίδια μυαλού. Η πλειοψηφία των ανθρώπων κάποια στιγμή στη ζωή του αντιμετωπίζει ήπιας μορφής ψυχολογικά προβλήματα. Σε πολλές περιπτώσεις συγχέουμε τη θλίψη ή το έντονο στρες με την κατάθλιψη και τα προβλήματα ψυχικής φύσεως.

Δεν είμαι  γιατρός ώστε να μπω στη λεπτή γραμμή να αναλύσω πότε χρειαζόμαστε ιατρική και ψυχολογική βοήθεια. Είναι μάστιγα στις μέρες του ιλίγγου που ζούμε τα αντικαταθλιπτικά. 

Από προσωπική εμπειρία θα σας π΄΄ω οτι όταν έπαθα για πρώτη φορά κρίση πανικού πιστεύα ότι έχω πάθει έμφραγμα, εγκεφαλικό ή ότι κάτι σοβαρό μου συνέβαινε και τρελαινόμουν. Δεν ντράπηκα ποτέ για αυτό και το συζητάω ανοικτά. Δεν πήρα ποτέ μου αγωγή, θα το νικήσω είπα. Δεν ξέρω αν νικάει ποτέ κάνεις τον ίδιο του τον εαυτό ή το ίδιο του το μυαλό , με σιγουριά τολμώ να σας πώ ότι η μάχη είναι πολύ αξιέπαινη. Προσπαθώ να κατευθύνω εγώ η ίδια το μυαλό μου πιά στο να σκέφτεται ή όχι κάτι και τί θα είναι αυτό . Άλλες φορές τα καταφέρνω άλλες όχι. Μου λένε " ο κόσμος καίγεται κι εσύ..." Εγώ επιλέγω να μη βλέπω τον κόσμο που καίγεται!!! Ακόμη δεν έχω καταλάβει αν κάνω κουμάντο εγώ το μυαλό μου ή το μυαλό μου εμένα...Μάχη δίχως νικητή!!!Αναζητώ πάντα ν΄΄εες άμυνες και ασχολίες.

Γράφω αυτό με ελπίδα να βοηθήσω κάποιον άλλο συνάνθρωπο που πνίγεται σε ένα κουτάλι νερού του μυαλού του, να γνωρίζει αφενός ότι δεν είναι μόνος, αφετέρου οτι αφού μπορώ εγώ ,μπορεί και αυτός να δώσει τη μάχη με τον εαυτό του!!! 

Πάνω από όλα να αγαπάτε τον εαυτό σας, κάνεις δε θα σας αγαπήσει όσο εσείς, εσάς!!!

Βερονίκη