Η ρημάδα η απογοητεύση...

Και είναι αυτή η ρημάδα η απογοήτευση, που σε πιάνει μερικές φορές. Που σε ρίχνει ψυχολογικά και τα βλέπεις όλα μαύρα. Που βλέπεις κανένας στόχος, κανένα σου όνειρο να μην πραγματοποιείται. Και αναρωτιέσαι δικαίως. Γιατί σε μένα δεν πάει τίποτε καλά? Γιατί σε άλλους όλα γίνονται και σε μένα για να γίνει κάτι, πρέπει να μου βγει πρώτα η ψυχή? Πόσες φορές τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά? Πολλές! Μα ξέρεις τι συμβαίνει? Συμβαίνει πως η ζωή δεν βαδίζει σύμφωνα με τις επιθυμίες μας. Δεν μας κάνει τα χατίρια, όποτε τα θέλουμε. Και γενικά της είναι αδιάφορο τι θέλουμε. Φτάνει τι θέλει αυτή για μας. Τι έχει προγραμματίσει. Πρέπει να διαθέτεις πολλά αποθέματα ελπίδας και αισιοδοξίας, για να ανταπεξέρχεσαι κάθε φορά που σε καταλαμβάνει η απογοήτευση. Να πέφτεις και να σηκώνεσαι. Να κλαις και μετά από λίγο να γελάς. Να γεννιέσαι από τις στάχτες σου. Και που θα πάει. Κάποια στιγμή η ζωή θα φέρει εξάρες και για σένα. Θα σου χαμογελάσει. Δεν μπορεί.... Φτάνει να μην σκύψεις το κεφάλι. Φτάνει να μην δει, πως σε πήρε από κάτω. Και η αγάπη θα έρθει. Και η ευτυχία θα θρονιάσει στη παραπονεμένη σου ψυχή. Και η καρδιά θα λησμονήσει ό,τι πέρασε. Κράτα γερά. Η ζωή τις αντοχές σου δοκιμάζει. Κι όταν βεβαιωθεί πως πραγματικά τις έχεις, τότε θα σου χαρίσει περισσότερα από όσα είχες φανταστεί. Έλα χαμογέλασε. Άνοιξε τη πόρτα στην απογοήτευση να φύγει. Η ζωή είναι εδώ και περιμένει. Και σίγουρα η αγάπη, κάπου ψάχνει να σε βρει. Κάνε λίγο υπομονή και θα τη συναντήσεις. Και τότε? Τότε η ευτυχία δεν θα είναι μόνο μία λέξη, μα η πραγματικότητα που θα ζεις.....